Lo jòc qu'ei un element essenciau dens lo desvolopament sociau, intellectuau e fisic d'un individu. Qu'ei tanben un element estructurant d'ua societat. E donc, l'airau gascon e mes generaument occitan ne i escapan pas.

Que i a plan solide mantuas situacions de jòc, que se pòden « categorizar » de diferentas faiçons. La quasi totalitat d'entre eths, a despart de las gestualas e de las règlas especificas a cada jòc, emplega tanben la lenga coma mejan de comunicacion : ende causir la persona cargada de començar o de miar lo jòc, ende balhar las consignas o las replicas pròpias a cada situacion, end'aprénguer e memorizar  nocions, end'acabar lo jòc... en dus mots, ende « víver lo jòc » en question !

Aqueths jòcs son per la màger part adaptats a l'atge, mès tanben a l'environament. Alavetz, que se poderàn utilizar elements naturaus d'aqueth environament, o tanben fabricar los objèctes necessaris au jòc. Los jòcs son tanben adaptats au nombre deus partenaris : jòcs de règla, de societat : cartas, bòlas, petanca...

L'airau occitan, plan solide, n'a pas escapat a cèrtas evolucions de la societat. « Bèth temps a », daubuns tipes de jòcs èran practicats en familha, pendent las velhadas, las hèstas, o a d'autes moments de la vita (quan los joens mainatges guaitavan los tropèths, per exemple).

Auèi, los lòcs de transmission e d'aprentissatge an cambiat, per rasons divèrsas : diminucion, o tanben pèrta de la transmission familiau de la lenga, arribada d'autes tipes de jòcs (mei que mei jòcs electronics dempuish quauquas annadas), presa en compte de la transmission de la lenga regionau dens d'autes contèxtes (escòla, associacions, clubs, institucions…). Lo jòc ei lavetz utilizat coma utís d'aprentissatge e de transmission d'elements linguistics e culturaus, e tanben d'ua faiçon de víver especifica a la nòsta region. E donc, un bon nombre de jòcs son « universaument » coneguts, dambe variantas (lenga, règlas...).
 

http://pedagogie.ac-toulouse.fr/langues-vivantes-32

http://foyersruraux-gers.org